Słonecznik

Słonecznik – jest tu barokowy kościół parafialny z 1694 roku. Przy świątyni drewniana dzwonnica z XIX wieku i pomnik poległych w I wojnie światowej, obecnie kapliczka. 

"Wieś zamieszkana przez ludność pruską wymieniana była w dokumentach już w roku 1315, pod nazwą Surkapurn, co oznaczało miejscowość położoną „koło omszałych kopców na pastwisku”[3]. W roku 1342 Aleksander von Korne – komtur dzierzgoński – założył wieś czynszową pod nazwą Sunnynburn, na 60 włókach, na prawie chełmińskim[3]. Później miejscowość nosiła niemiecka nazwę Sonnenborn. Nie wiadomo co się stało z wcześniejszymi, pruskimi mieszkańcami, bowiem nowym osadnikom przyznano w dokumencie lokacyjny 12 lat wolnizny. Sołtys otrzymał sześć włók wolnych oraz 4 włóki dla kościoła. W dokumencie lokacyjnym zaplanowano także założenie karczmy. W granicach wsi było wówczas także jezioro nazywane Stalsin, podlegające daninie na równi z innymi włókami. Wieś założona w 1348 r[potrzebne źródło]. W 1694 r. powstał tu kościół Ewangelicki i jednoklasowa szkoła. Odprawiano nabożeństwa także w języku polskim (kilku pastorów było polskiego pochodzenia). Do parafii należały wsie: Bartężek, Bożęcin, Prośno, Ruś, Wenecja. W XVIII w. istniał tu folwark z 19 włókami ziemi w dzierżawie dziedzicznej.

W roku 1782 we wsi było 48 tak zwanych „dymów” (odnosić można do gospodarstw domowych). W roku 1817 w Słoneczniki zanotowano 58 „dymów” i 374 mieszkańców. Z kolei w roku 1858 były 84 dymy i 784 osoby (liczone łącznie z folwarkiem). W 1939 r. we wsi było 200 gospodarstw domowych z 751 mieszkańcami. 411 osób utrzymywało się z rolnictwa i leśnictwa, 175 z pracy w przemyśle i rzemiośle a 47 z pracy w handlu i komunikacji. W ówczesnej gminie było 41 gospodarstw rolnych o powierzchni w granicach 0,5-5 ha, 16 o powierzchni 5-10 ha, 18 o powierzchni w granicach 10-20 ha, 12 o areale 20-100 ha i jedno o powierzchni ponad 100 ha. Przed 1945 rokiem, tutejsza szkoła była trzyklasowa i uczyło w niej 3 nauczycieli." (żródło: wikipedia).