Od strony kościoła kierujemy się do sąsiedniej ulicy Działyńskich, gdzie po lewej stronie pod nr 6 znajduje się okazała willa z przełomu XIX/XX wieku. Śledząc rozwój urbanistyczny miasta należy stwierdzić, że zabudowa przedmiejska lokowana była przed Bramą Brodnicką, między murami miejskimi a rzeką Drwęcą oraz po stronie północnej, czyli wzdłuż obecnej ulicy Działyńskich. Skupia się tutaj niska i dość luźna pozawiejska zabudowa dziewiętnastowieczna i dwudziestowieczna. Kiedy to w latach 1895-1905 obszar administracyjny miasta wzrósł o 39 ha, liczba domów mieszkalnych wzrosła do 315, a na miejscu wcześniejszej zabudowy powstała kamienica przy Działyńskich 6, która poza niewielkimi zmianami dotrwała do naszych czasów w pierwotnej formie.

Następnie kierujemy się na sąsiednią ulicę Kazimierza Wielkiego, gdzie pod numerem 9 znajduje się okazała kamienica z początku XX wieku. Bryła budynku znajduje się na rzucie litery L, widoczne są trzy kondygnacje wraz ze ścianka kolankowa od podwórza i z trójkątną facjatką w osi fasady wieńczącą pseudoryzalitem. Na elewacji widoczne są „podpierające” cztery filary, które dzielą elewację na trzy części, a gzymsy międzykondygnacyjne dzielą ją na dwa poziomy. W przyziemiu widoczne dwie witryny sklepowe z cofniętymi otworami drzwiowymi w licu, druga i trzecia kondygnacja zawiera wnęki balkonowe poprzedzone niewielkimi balkonami z kutymi balustradami. Całość zamknięta łukiem odcinkowym. Kamienica powstała podczas rozbudowy miasta w latach 1895-1905.

Pod numerem 2 przy ulicy Kazimierza Wielkiego usytuowana jest kamienica z 1899 roku. Budynek został założony na rzucie wydłużonego prostokąta. Jest to budynek dwukondygnacyjny ze ścianką kolankową i trójkondygnacyjnymi pseudoryzalitami bocznymi zwieńczone trójkątnymi szczytami. Elewacja podzielona gzymsami na trzy poziomy, a przyziemie dodatkowo oddzielone od wyższych kondygnacji boniowaniem lica, czyli dekoracyjne opracowanie krawędzi w postaci muru. W przyziemiu widoczne witryny sklepowe, w drugiej kondygnacji w osi drugiej i szóstej balkony z kutą balustradą. Cała elewacja zwieńczona profilowanym gzymsem koronującym. Kamienica powstała w okresie 1895-1905.

Z ulicy Kazimierza Wielkiego kierujemy się w pobliską ulicę Wąską a następnie skręcamy w lewo na ulicę Daszyńskiego 6, gdzie przy skrzyżowaniu z ulicą 3-go Maja, dochodzimy do niewielkiejkamieniczki, która powstała ok. 1335-XV wieku. Obecnie silnie przebudowana i zniszczona, ale dość wyjątkowa pod względem architektonicznym. Sama bryła budynku wzniesiona na planie prostokąta i była wielokrotnie przebudowywana. Wewnątrz widoczny jest wyraźnie podział na część warsztatowo-handlową i mieszkalną, a pomieszczenia te przedzieloną były sienią. Takie rozwiązanie było powszechnie stosowane budynkach narożnych w okresie średniowiecza, aby umożliwić wprowadzenie niezależnego wejścia ze strony miasta. Podobnie jak schodkowy szczyt budynku, który może skrywać fragmenty murów gotyckich. W początku XIX wieku dodano parapety, trójkątne szerokie zwieńczenie oraz nadbudowano ściankę kolankową z półkolistymi świetlikami. Pod koniec XIX wieku przedłużono budynek o dwie osie w kierunku północnym oraz dobudowano niewielką, piętrową oficynę na podwórzu. W latach 1844-1854 właścicielem budynku był Johann Neumann, zaś w okresie 1854-1855 kamieniczkę posiadał piekarz Jakob Schweig wraz z małżonką, w latach 1855-1859 Zuzanna i Izaak Sommerfeldt, w okresie 1869-1875 Johan Kadłubowski wraz z żoną, 1875-1900 siodlarz Adam Żentarski, 1900-1904 kupiec Johann Neg, 1904-1922 Ludwig Schmidt, 1922-1924 urzędnik kolejowy Bolesław Stryjowski, a do 1924 roku Marianna Iwaszkiewicz.